Όπως έχει πλέον διαμορφωθεί η κατάσταση στην «ουρά» της Super League η ομάδα του Αστέρα Τρίπολης κινδυνεύει άμεσα να μην αγωνίζεται εκεί την επόμενη αγωνιστική περίοδο. Απ’ όλα όσα έχουν συμβεί φέτος πολλά μπορεί να χρησιμοποιήσει κάποιος ως τίτλο σε ένα άρθρο και ακόμα περισσότερα να γράψει, αναλύσει, αποτιμήσει. Ο τίτλος που επέλεξα, ομολογώ πως, δεν είναι δικής μου έμπνευσης. Η φράση ανήκει στον πρόεδρο του Αστέρα Τρίπολης Γιώργο Μποροβήλο και υπάρχει προς το τέλος του editorial – κειμένου στο επίσημο πρόγραμμα αγώνα της αναμέτρησης απέναντι στην Κέρκυρα.
Παρόλο που το αποτέλεσμα του συγκεκριμένου αγώνα ήταν αρνητικό, εν τούτοις υπάρχουν άλλα επτά παιχνίδια για τον Αστέρα όπου καλείται να δείξει πόσο θέλει, κάτι που μάλλον είναι αυτονόητο, αλλά κυρίως αν μπορεί να «σώσει την παρτίδα», έστω και στο φινάλε. Είμαι απ’ αυτούς που νωρίς, σχετικά, θεώρησα πως ο Αστέρας δεν έχει φέτος τη δυναμική άλλων ετών, χάνοντας και αρκετούς σημαντικούς ποδοσφαιριστές το καλοκαίρι, οπότε θα συναντήσει αρκετά αγωνιστικά προβλήματα. Αυτό «βγήκε» στην πορεία, συζητήθηκε από πολλούς και είναι πλέον κοινή πεποίθηση, λόγω και της κακής πορείας αλλά και της δεινής βαθμολογικής θέσης της ομάδας.
Η προφανής και χαρακτηριστική δυσκολία να παράγει φάσεις για γκολ αλλά και η παράλληλη επιθετική δυστοκία, που δυστυχώς κατάντησε εκνευριστική, σε όσες φάσεις οι παίκτες του Αστέρα φτάνουν με αξιώσεις μπροστά στην αντίπαλη εστία, αποτελεί μια σημαντική αιτία της αποτυχίας κατάκτησης τριών βαθμών σε ένα έστω απ’ τελευταία παιχνίδια. Αλλά δεν φταίει μόνο αυτό. Δεν είναι της παρούσης να γίνουν «βαθυστόχαστες αναλύσεις» ή να επιρριφθούν ευθύνες. Εκτιμώ διαχρονικά και είναι σημαντική μου θεωρία πως αυτό οφείλει αλλά και ωφελεί να γίνεται προληπτικά και έγκαιρα. Τότε έχει μεγαλύτερη αξία και αυτό ισχύει και εκτός αθλητισμού, κατά τη γνώμη μου.
Έχω επισημάνει πολλές φορές τελευταία στην «Κόντρα Επίθεση» απ’ τον ραδιοφωνικό «αέρα» των 91,5 της Δημοτικής Ραδιοφωνίας Τρίπολης πως η αγωνιστική εικόνα του Αστέρα όχι απλά δεν εμπνέει εμπιστοσύνη αλλά δυστυχώς, πολύ φοβάμαι, πως δεν δίνει ούτε καν τη δυνατότητα ελπίδας. Ισχύει όμως κάτι τέτοιο, σε βαθμό που να θεωρούμε πως όλα έχουν τελειώσει αρνητικά, όσον αφορά την υπόθεση παραμονής στη Super League;
Φυσικά και πιστεύω το παραπάνω, άλλωστε δεν θα το ισχυριζόμουν κατ’ επανάληψη. Σε καμία περίπτωση όμως δεν θεωρώ πως η κατάσταση είναι μη αντιστρέψιμη, όταν απομένουν αρκετά ματς και οι αντίπαλοι στη μάχη της «σωτηρίας» δεν είναι τόσο μακριά βαθμολογικά. Σίγουρα τα πράγματα είναι εξαιρετικά δύσκολα και για παράδειγμα ο Πανιώνιος δείχνει να είναι σε πολύ καλύτερη μοίρα, αγωνιστικά τουλάχιστον, ενώ και ο Ατρόμητος πήρε πολύτιμο βαθμό στο ΟΑΚΑ απ’ τον Παναθηναϊκό και συνεχίζει με καλύτερη ψυχολογία έχοντας όμως δύσκολο πρόγραμμα. Όπως εξάλλου ανέφερε ο Παύλος Δερμιτζάκης στην καθιερωμένη συνέντευξη τύπου, πλέον δεν εξαρτάται μόνο απ’ τον Αστέρα η έκβαση της «μάχης».
Στον αθλητισμό όμως, όσο υπάρχουν περιθώρια και δεν έχει κριθεί μαθηματικά κάτι όλα είναι «ανοιχτά». Έχουμε δει να γίνονται απίθανα πράγματα και άλλωστε η ελπίδα πεθαίνει τελευταία. Ακολουθεί το παιχνίδι – σταθμός απέναντι στον Πανσερραϊκό. Το θετικό είναι πως το ματς διεξάγεται μακριά απ’ την Τρίπολη. Η ομάδα των Σερρών είναι σε πολύ χειρότερη θέση απ’ τον Αστέρα αλλά πήρε ένα βαθμό στην Καβάλα και θα πουλήσει ακριβά το «τομάρι» της εξαντλώντας κάθε πιθανότητα. Θυμίζω πως είχε κερδίσει στο ματς του πρώτου γύρου. Οι δύο ομάδες θέλουν οπωσδήποτε τη νίκη. Αυτό ίσως κάνει το ματς να «ανοίξει», όπως είπε κι ο Μηνάς στην εκπομπή, ιδίως αν σημειωθεί κάποιο γρήγορο γκολ. Ο χαμένος χάνεται και η αγωνιστική φιλοσοφία του Πανσερραϊκού οδηγεί προς τα εκεί. Το αφελές επιθετικό παιχνίδι του «βολεύει» τον Αστέρα, αν έχει καλή απόδοση, τακτική προσήλωση, συγκέντρωση και δεν βιαστεί να βάλει γκολ. Αν μάλιστα η ομάδα της Τρίπολης προηγηθεί μπορεί με έξυπνη τακτική αντεπιθέσεων να καθαρίσει το ματς με δεύτερο γκολ.
Όλα αυτά είναι υποθέσεις εργασίας και θεωρίες επί οθόνης. Στο χορτάρι θα φανούν και θα κριθούν όλα. Ο προπονητής του Αστέρα δίνει ενδιαφέροντα στοιχεία και έχει απαντήσεις στις συνεντεύξεις που δίνει. Το θέμα είναι να έχει κι απαντήσεις στο γήπεδο με σωστές επιλογές. Είναι αυτός που ευθύνεται λιγότερο κι ίσως αν είχε αναλάβει απ’ την αρχή της σαιζόν μπορούσε να αλλάξει πράγματα προς το καλύτερο.
Την παρούσα στιγμή οι ποδοσφαιριστές είναι αυτοί που καλούνται να δώσουν απαντήσεις ανεβάζοντας κατακόρυφα την απόδοσή τους και σεβόμενοι κυρίως τους εαυτούς τους να βγάλουν στο γήπεδο «αγωνιστικό εγωισμό». Το τελευταίο εκτιμώ πως είναι το πρωτεύον συστατικό που απαιτείται από εδώ και πέρα.
Ο Μπαστία έχασε μια σημαντική ευκαιρία στο προηγούμενο παιχνίδι. Ευκαιρίες χάνονται πολλές στο ποδόσφαιρο. Ο αργεντινός σίγουρα ήθελε πολύ περισσότερο να σκοράρει απ’ αυτούς που του ασκούν, δικαιολογημένα βέβαια, κριτική και δεν είναι και επιθετικός για να έχουμε περισσότερες απαιτήσεις. Ωστόσο εγώ βλέπω πως στο θέμα του «ποδοσφαιρικού εγωισμού» που ανέφερα στην προηγούμενη παράγραφο είναι μπροστάρης, δείχνει το δρόμο στους συμπαίκτες του και σίγουρα κάνει πράξη τον τίτλο του παρόντος άρθρου δηλαδή την άποψη του προέδρου του Αστέρα.
Υ.Γ.1 Το μόνο που πρέπει να προσέξει ο Μπαστία είναι κάποια αψυχολόγητα δυνατά μαρκαρίσματα, που ενδεχομένως αφήσουν την ομάδα του με παίκτη λίγοτερο σε κάποιο/α ματς.
Υ.Γ.2 Όσον αφορά τα τελευταία γεγονότα μετά τη λήξη του ντέρμπυ Ολυμπιακού – Παναθηναϊκού σας παραπέμπω στο υστερόγραφο του άρθρου μου στην αρχή της χρονιάς με τίτλο : «Καλή Χρονιά» στο http://johnnyvasil.blogspot.com . Έγραφα λοιπόν :
«Επειδή η φετινή χρονιά δεν άρχισε καλά και είδαμε αρκετές σκηνές βίας σε διάφορες αθλητικές αναμετρήσεις και με διάφορες εκφάνσεις θα ήθελα να πω πως σε ότι με αφορά προσωπικά στηλιτεύω τη βία στον αθλητισμό απ’ όπου κι αν προέρχεται. Επίσης πολύ θα ήθελα να δω κάποια στιγμή τον καθένα από εμάς να παίρνει ενεργό και έμπρακτο ρόλο στην προσπάθεια για την καταπολέμησή της. Για την πολιτεία και τα αρμόδια όργανα έχω πλέον πάψει να ελπίζω. Αλλά για τον καθένα από εμάς και αυτό που λέω είναι πολύ σοβαρό, είναι επιτακτική ανάγκη να βγάλει μια ρεαλιστική και ξεκάθαρη τοποθέτηση με έργα απέναντι στη βία στα γήπεδα. Διότι σε αυτό το πρόβλημα, που ενίοτε παίρνει τη μορφή μάστιγας είναι πολύ επικίνδυνος και ύπουλος θα έλεγα ο ρόλος κάποιων «ηθικών αυτουργών» πέρα απ’ τους φυσικούς εκφραστές κάθε φορά.»
